درس امام حسین (ع)
حسین
(ع) یک درس بزرگتر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به
سوی شهادت رفتن است. حجی که همه اسلافش، اجدادش، جدش و پدرش برای احیای
این سنت، جهاد کردند.
این
حج را نیمه‌تمام می‌گذارد و شهادت را انتخاب می‌کند، حج را به پایان
نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت
ابراهیم،بیاموزد که اگر امامت نباشد،اگر هدف نباشد، اگر حسین نباشد و اگر
یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است.
در آن لحظه
که حسین (ع) حج را نیمه‌تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف،
هم‌چنان در غیبت حسین، ادامه دادند.مساوی هستند با کسانی که در همان حال،
بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند
زیرا
شهید که حاضر نیست در همه صحنه‌های حق و باطل، در همه جهادهای میان ظلم و
عدل، شاهد است، حضور دارد، می‌خواهد با حضورش این پیام را به همه انسان‌ها
بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی،
هرکجا که خواهی باش!
بخشی از سخنرانی دکتر علی شریعتی با عنوان «حسین (ع)، وارث آدم»
